Jacqueline Lousberg

Na mijn Mavo ben ik de opleiding KV/JV – OPM (kinder-/jeugdverzorging) gaan volgen, want ik was helemaal verliefd op kinderen. Tijdens deze opleiding was men verplicht om 1 stage binnen de geestelijke gezondheidszorg te doorlopen. Iedereen zag hier tegen op, maar toen we een excursie binnen, toentertijd Huize St. Jozef, hadden gehad, wist ik meteen wat ik wilde. De geestelijke gezondheidszorg sprak me heel erg aan. Ik heb dan ook na deze opleiding de opleiding Z-verpleegkunde gevolgd. Van daaruit ben ik bij Stichting St. Anna gaan werken. Heel erg leuk werk, maar door de jaren heen veranderde het werk van een Z-verpleegkundige met de mensen met een verstandelijke beperking steeds meer in kantoor- en regelwerk voor deze mensen. De leuke activiteiten en het persoonlijk contact werden steeds meer door vrijwilligers overgenomen.

Mijn keuze was het werken met mensen met een verstandelijke beperking, na 12 ½ jaar kreeg ik een aanbod van de toenmalige Thuiszorg Midden-Limburg of ik bij hun in de avondzorg wilde komen werken. Dat was een heel verleidelijk aanbod, omdat ik ondertussen getrouwd was en moeder van 2 kleine kinderen. Ik heb deze baan geaccepteerd en heb 7 jaar aldaar gewerkt als niveau 3 I.G. (wijkziekenverzorgende).

Dat was ook ontzettend leuk en dankbaar werk. Ik werkte altijd 1 op 1 met mijn cliënten en had altijd persoonlijke aandacht voor ze. Dit heeft bij mij altijd hoog in het vaandel gestaan.

In 2007 ben ik heel erg door mijn rug gegaan, waardoor ik totaal bedlegerig en afhankelijk van anderen was. Er werd mij meteen door de bedrijfsarts gezegd dat ik geen lichamelijke verzorging meer mocht verrichten. Ik heb opnieuw moeten leren lopen, dat heeft 2 jaar geduurd.

Daarna volgde het re-integratie traject via het UWV. Er werd mij een omscholing aangeboden, die ik met 2 handen heb aangegrepen. Ik heb modules uit de opleiding adviseur arbeid en verzuim gevolgd en de opleiding Jobcoach. Van daaruit ben ik stage gaan doen bij de Loods in Panheel. Na mijn stage aldaar ben ik bij de Loods gaan werken als 1 op 1 begeleider van een cliënt met een Autismespectrumstoornis (ASS) binnen de Loods. Ook dat was een hele mooie en fijne ervaring en heel leuk werk. ASS spreekt me dan ook erg aan. Na 2 jaar vroeg ik aan Louise eigenlijk als grapje: als je eens een keer werk hebt, dan hou ik me aanbevolen. Op een gegeven moment kwam Louise met de vraag of ik 1 cliënt zou willen begeleiden. Dat is mijn start geweest bij Eigen-Wijs in Zorg. Tot op heden ben ik haar daar nog steeds dankbaar voor. Ik begeleid een aantal cliënten in de thuissituatie en doe dat met heel veel plezier. Ondertussen werk ik er al een aantal jaren en heb ik een vast contract ontvangen. Ik hoop dit te kunnen blijven doen tot aan mijn pensioen, met net zoveel plezier als ik er nu in heb.

Mijn hobby’s zijn er heel veel, te veel om op te noemen. Een aantal zijn: handwerken, creatief bezig zijn, bakken, koken, puzzelen, bloemschikken, enz.

Ik heb diverse jaren geïnvesteerd in mijn allergrootste hobby, Stichting Sweetheart, die hulp bood aan mensen in nood in de eigen regio.

Wij hielpen mensen, maximaal 25 gezinnen, met kleding, speelgoed, huishoudelijke artikelen, iedere week brood, schoolbenodigdheden, leesboeken, enz.

In december hadden we altijd de actie: een warm hart voor een ander. Door deze actie zamelden we kadootjes in voor de kinderen en zij werden met pakjesavond dan ook verrast.

Ook hielden we dan een kerstviering met de gezinnen. Hier werd gezellig gezamenlijk gegeten, kinderen speelden samen, er lagen pakjes onder de kerstboom en er werden kerstpakketten uitgedeeld, zodat deze gezinnen niet aan de zijlijn hoefden te staan.

Vanuit deze stichting heb ik ook cliënten van Eigen-Wijs in Zorg tegemoet kunnen komen die het financieel minder breed hadden. Sinds december 2016 is deze organisatie helaas haar activiteiten gestopt.

Uiteraard blijft mijn hart uitgaan naar het helpen van de zwakkeren in de samenleving.